2 Nisan 2013


bugun agresif bir gundeydim ve otobuste giderken dusunmek icin bolca vaktim oldu. insanlarda beni sinirlendiren davranislari siraladim:
insan sevmeme, her insanda sevmemek icin bir kusur bulma 
cehalet
gorgusuzluk, 
israr etme, 
sabirsizlik, 
empati kuramama,
hayvan sevmeme,
haddi olmadigi halde hesap sorma, 
hep sikayet etme mutlu olamama
insanlari geldigi anaya babaya, dusuncesine, inancina ya da inancsizligina gore kategorize etmeye calisma, 
kendi gibi olmayani sindirememe,
adaletsiz davranma,
ilgileniyor gorunup sallamama,
herseyi bildigini sanma,
gereksiz laf sokma,
kendini zeki sanarak soru sorma numaralari altinda laf sokmaya calisma, koltuk sevdasi,
iki uc sorumluluk veridiginde kendini bulunmaz hint kumasi zannetme, sevginden arkadasligindan yuz bulup durumu kotuye kullanmak, kendini cakal sanmak,
samimi olmadigi insanlarin yaninda kufurlu konusmayi bir halt sanma
samimi oldugu insanlarin samimiyetinden cikar saglamaya calisma
kendi cikari dogrultusunda hareket etme
mutsuzken darlama, mutluyken seni unutma
sinsi bir yaris icerisine girme
... aklima geldikce yazacagim

2 yorum:

  1. nedendir bilmiyorum ama bu siraladigin ozellikler dogu toplumlarinda cok yaygin birey ozellikleri.. insanin kendini terbiye etmesi sofistike bir durum, hele de bizim gibi toplumlarda. isin kotu yani ana akim boyle olunca, herkes birbirine benziyor gitgide, durum daha da vahimlesiyor.. ic huzurunu bulamamis insanlardan ben de uzak durmaya calisiyorum. cok az ama var oyleleri de..

    YanıtlaSil
  2. evet cok guzel soyledin. kendi icinde mutlu olmayan kendi huzurunu bulamayan insan senden de caliyor. uzak durmak lazim.

    YanıtlaSil