Su aralar haberler o kadar boktan ki.. Boktanliklarin benim basima gelmesine gerek yok ama yakinlarimin basindalar.. Hastaliklarla savasanlar, yakinlari illet hastaliklarla savasanlar, evlilikleri bitenler, yogun bakimlar.. Duydukca darlaniyorum.
Eskiden de bu kadar bela benim cevremdekilere ugruyor muydu acaba? Yoksa ben mi zamanla cok duyarli oldum.
Sik sik aklima hastaliga yakalandigim, hayatimi kaybettigim, Melissamin Sven ile arkamda kaldigi geliyor. Sonra hayir, hayir, hayir at kafandan bu pislikleri diyorum, uzaklastirmaya calisiyorum, Melissa'nin odasina gidiyorum bir opucuk konduruyorum yanagina, rahati bozuluyor, soyleniyor sonra uyumaya devam ediyor. Cok arabesk olacak ki ben arabesk sevmem, duygulanmayi da sevmem, gozlerim doluyor, ben ne yaptim da bu odul bana verildi diyorum, sukrediyorum. Sonra yasadigim ulke aklima geliyor, lgbt yuruyusunun engellendigi falan geliyor aklima, her gun farkli farkli yerlerde karsima cikan akil almaz haberleri dusunuyorum. Diyorum ki napiyorum ben bu ulkede? Kocaman bir dunya var, onumde de yillar var' ben neden hala kendime aci cektiriyorum hergun bu igrenclikleri duyarak? Bas git artik sen buraya ait degilsin diyorum.
Iste temmuz ayi ferah gelir diyordum ama gelemedi. Umarim gecer bu ruh hali.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder