Bebeğin emmesi? Süt sağmak? Peki ya ek gıda? Ne kadar zor olabilir ki?

Eveeet, gelelim benim favori konularından ikincisine (birincisi uykuydu malum).  Bu yazı yer yer itiraflarla doludur, ben yaptım sen yapma nasihatlarını çaktırmadan barındırır. 
       Sevgili kızım, minnoşum, minikom, çıtçıtım, şokellam, minişim, kurabiyem, ay suratlı Melissam, doğduğunda bana göre emmesi iyiydi. Memede uyur, memede kalkar, kucağımdan bırakıverince ağlar dururdu, ben de çareyi 5-6 günlükken emzik vererek bulmuştum. 1 hafta kontrolüne gittiğimizde Melissa'nın yeterince kilo almadığını gören doktorumuz, sebep emzdikdedi, emziği çektim aldım ben de ağzından. Gel gelelim Melissa'yı emzirme işine kafayı takmıştım, zırt pırt emzirir olmuştum ve kilo alımı gayet yoluna girmişti, artık emziğe yeniden şas  vermenin vakti gelmişti.

 Bu sefer de Melissa emziği almadı, ağzında atıp duruyordu, inat yaptım çünkü sabahları evde yalnızdım bazen Sven eve geç geliyordu ve Svegili Melissa kucağımdan başka bir yerde durmuyordu,uyku problemi de vardı, dişimi fırçalamaya vakit bulabildiğim günler mutlu olmaya başlamıştım.. Ona ikinci bir arkadaş lazımdı. O emziği attıkça ben ağzına koydum ve en sonunda alıştı. İyi mi, kötü mü ettim hala bilemiyorum. Uykuya dalarken ya da dışarıda pusette sıkıldığında kullanıyoruz emziği.. Bir de malum beni emmiyor ve bebekler emerken guvende hissederlermiş ben de bari beni emmiyor emziği emsin diye düşündüm, emme yetisini kaybetmesin, güvende hissetsin istedim. Kısacası artıları fazlaydı bizim için..

    Neyse 4.ayımızda Melissa emmeyi bıraktı, daha doğrusu başından beri silikon meme ucuyla emiyordu, doğduğu zaman hastanede onu vermişlerdi emmekte zorlanıyor diye ve o lanet uca alıştı.. 4. ayda o ucu bıraksın istedim önce onsuz emdi sonra reddetti. Ben de hemen uca geri döndüm 2 gün daha emdi ve  sonra ağlamayan çocuk, memeye geldiğinde çığlıklar atmaya başlıyordu. Silikon meme ucuyla da emmeyi reddetti. Peki ama neden reddeti? Burada benim aptallığımın söz konusu olduğuna inanıyorum. Melissa aç kalıyor yeterince emmiyor diye bir his vardı bende.. O emdikten sonra süt sağmaya başladım, baktım sütler geliyor. Dedim eyvah bu çocuk aç kalıyor, ben en iyisi emzireyim sonra sağığım sütü vereyim iyice doysun!! Önce emziriyordum sonra sağdığım sütümü, biberonla veriyordum. Veee bu aptallığımla, o  da biberona alıştı..  Hem de , internetlerde çektikçe geliyor, lök lök süt akmıyor denen medela, calma biberon verdim ilk andan beri, ona rağmen alıştı..
Neyse 4. ayın ortasından itibaren sütümü sağarak verdim, Melissa bas bas bağıyor karşımda ama ben süt sağmak zorundayım, onu kucağıma alamıyorum. Korkunçtu ama neyseydi bebeğım anne sütü alıyordu, anneydim dayanırdım. 4ve 5 ay 2 saatte bir süt sağdım. Sadece yüksek lisans derslerimin olduğu akşamlar aksadı. Kaçıncı baskı olacak bilemiyorum ama  6. ayın başından sonuna kadar Amerika'da her 4-5 saatte bir örtünün altında müzelerde, parklarda, restoranlarda süt sağdım. Tatile bile kiraladığım medela hastane tipi süt pompam ayrıca ameda pilli, elektrikli süt pompamla gidiyordum.  Günde ortalama 750 ml süt sağdım.
 6. ay bitiminde ek gıdaya başlayacağızda süt sağma yüküm azalacak diye seviniyordum ama Melissa, ek gıdayı sevmedi, meyve verdim sevmedi, sebze verdim sevmedi, yoğurt verdim sevmedi. Sevmedi, sevmedi, sevmedi.
 7. ay da süt sağarak geçtı, artık 5 saatte 1 defaya indirmiştim sağmayı.

   8. ayda motivasyonum gerçekten düşmüştü , aksamaya başladı süt sağma işlemi veeeee tabii ki sütüm azaldı, 8. ayın sonunda mamaya başladım. dedikleri kesinlilke doğru ki mamaya başlamak tam bir bela. Insanın kolayina geliyor.  9. ayda ek gıdaya Melissa ağzını açtı ve ilk ek gıdasını yedi.. 10. ayda günlük anne sütüm 300 ml'lere düştü, sık sağarak arttırmaya  başlayacaktım ki, aklınızın almayacağı yaralar oluştu.. Her süt sağmak, bedenimde ve ruhumda ciddi tahribatlara yol açıyordu, süt sağma seansına ağlaya ağlaya başlıyordum, ve acıdan kaynaklanan sinirle bıkkınlık içerisindeydim, psikolojim gerçekten iyi değildi. 1 ay dayandım. Bıraktım. Bırakınca yine psikolojim bozuldu, sütüm az da olsa geliyordu ama ben sağmayı bırakmıştım.  11-12. aylar sadece mama ve ek gıda aldı.

     Ek gıda işinde ise "9. ayda başladı önce sebze verin, meyve verirseniz sebze yemez ." demişti doktorumuz, gayet mantıklı gelmişti ama istemiyordu sebzeyi ben de bari meyveden vitamin gelsin diye başladım elmaya, şeftaliye.. Sonradan da sebzeye geçtik. 1 yaşın sonunda mamayı bırakıp keçi sütüne başladık, aynı keçi sütüyle yoğurt da yapıyorum, hatta geçenlerdeinternetten kefir mayası buldüm bir kere becerdim mayalamayı sonra beceremedim, arayışlarım devam ediyor.

    12. ayın başında Melissa'nın yemek istemediği bir günde bakıcımız, onu zorlamış yemek yemeye, ondan sonra ağzını kitledi ve 1 ay boyunca yemek yemedi, ne zaman kaşık gördü tıpkı emmeyi bırakışındaki gibi çığlıklar attı.. BLW'ye başladık, sebzeleri ne çok yumuşak ne de sert olacak şekilde buharda haşlayıp, kolayca tutabileceği şekilde önüne koyduk, müdehale etmedik. Tam bir ay isterse  kendi minik elleriyle yedi istemezse yemedi, her taraf kirlendi. Iyi ki de kirlendi çünkü blw gerçekten işe yaradı! Melissa yemek yemeye tekrar ısındı.. Kaşığa ağzını açmaya başladı.

    13. ayda sorunumuz, bakıcımızın çocuk aç kalacak korkusuyla, Melissa yemediğinde kucağına alıp dolaştırarak yedirmesiydi  bu da bana kalırsa başka bir hata, kucakta yedirmek yerine beklemek ve inatla blw yapmak daha etkili bir çözüm. Bir kaç haftadır  dilimi ısırayaım ki iyi durumdayız.. Ama Melissa, kesinlikle yemeyi çok seven bir çocuk değil, bir tek siyah zeytin ve salatalık  görürse deliriyor hemen yemek istiyor, diğer yemekler onda hayranlık yaratmıyor. Muza ve simite sıcak bakıyor ondan sonra da yoğurda.. 13. aydan itibaren yediğimiz yemeklerden vermeye başladım. Yemekleri zaten tuzsuz yapıyoruz, böylelikle Melissa da yemiş oluyor. Kapuska, nohut,kuru fasulye, kıymalı makarna (kendim yapıyorum makarna hamurunu), kuzu kıymadan köfte, somon, bal kabağı, brokoli, tatlı patates, lahmacun, barbunya, yeşil mercimek verdiklerimiz arasında.